Çin günlüğü

Çine gelişimin 51.günüdeyim.Londrada da 1 yıl yaşamama rağmen oranın buradan tamamen farklı olduğunu belirtmeliyim.Yemek kültürü,iklim,yaşam,iş yapılış biçimleri,dinler,fiziksel yapılar tamamen farklı.Aslında bir itirafta bulunmak lazım biz türkler gibi çok duygusallar.Gerçi ilerki günlerde farklı düşüncelere sahip olabilirim çünkü kaldığım zaman dilimi çok kısa.Burada yabancı olduğunuzu size hissettiren çok şey mevcut doğrusu.Bir kere fiziksel olarak onlardan tamamen farklısınız bu çarşı pazarda gözlerin tamamen sizde olması demek oluyor.Kimi zaman rahatsız edici gibi dursada heryerden hello sesi duymak gülünç bir durumda yaratıyor.Bebekleri sevmek için yaklaştığımda benden korkarak ağlamaları üzücü olsada güzel tarafları çok fazla.Bir an yabancıya gösterdikleri ilgiyi görünce hep 20 yıl önceye ilkokul yıllarıma gittim.Kasabamıza yabancı geldiğinde sanki uzaydan gelmiş gibi bakmalar ve onlara karşı komplesklerimiz beni burada bu düşüncelere itti.Ben çinlilere latife olsun diye siz dünyanın sonundasın dediğimde onlar hemen itiraza başlıyorlar siz sonundasınız biz merkezindeyiz(Acaba haklılarmı ne??)
Hayal kırıklığına uğradığım en büyük konulardan biride Çinli yeni neslinde küreselleşme mağduru olduklarıydı.Nasıl bizde aile bağları son dönemde erozyona uğramışssa çinde bundan nasibini fazlasıyla almıştı.Ahlakı değerlerin yavaş yavaş ortadan kalkması,insanlıkta olması gereken erdemlerin yerini sadece paranın alması küreselleşmenin dünyaya sunduğu yalancı dolma olası gerek diye düşünmeden edemiyor insan.Demekki fiziksel uzaklığın hiç bir kıymeti harbiyesinin olmadığını görüyorsunuz.Özellikle büyükşehirlerde kime sorsam tek çocuk olması ve kardeşsiz bir yaşamın sürülüyor olması bana dünyada en büyük acılardan biri geldi.Kardeşsiz bir yaşam, düşünmesi bile rahatsız edici duygular yapıyor insanda.Uzakdoğu bakalım neler öğretecek bekleyip göreceğiz